“İsrail’in var olma hakkı”, önde gelen akademisyenler Profesör John Douglas ve Profesör Avi Shlaim tarafından uzman ifadelerinde sorgulanmıştır. Dugard, Güney Afrika Yüksek Mahkemesi’nin bir savunucusudur. Aralıklı olarak Uluslararası Adalet Divanı Hakimi olarak görev yaptı. Diğer yüksek profilli ataması, 2001’den 2008’e kadar İşgal Altındaki Filistin Topraklarında İnsan Haklarının Durumuna ilişkin Özel Raportör olarak görev yaptığı Birleşmiş Milletler’deydi. St Antony’s College Üyesi ve Oxford Üniversitesi’nde Uluslararası İlişkiler alanında Emeritus Profesörü.
Dugard ve Shlaim, Birleşik Krallık hükümetinin okulların ve üniversitelerin İsrail’in “var olma hakkını” sorgulayan örgütlerle ilişki kurmasını yasaklamasına yanıt olarak ifadelerini yayınladılar. İfadeler, İngiltere’deki insan hakları grubu CAGE tarafından eski Eğitim Bakanı Gavin Williamson’a karşı açılan yasal işlemin bir parçası. Williamson, okullara ve üniversitelere 2021’de yazdığı bir mektupta, gözden düşmüş Uluslararası Holokost Anma İttifakı’nın (IHRA) anti-Semitizm tanımını benimsemesi için baskı yaptı. Mektup ayrıca okullara, İsrail’in “var olma hakkını” reddeden örgütlerle ilişki kurmalarının yasaklandığını da söylüyordu.
OKUYUN: İsrail, Brezilya’nın İran savaş gemilerinin yanaşmasına izin verme kararını eleştirmekle haklı mı?
CAGE, hükümetin yönergesinin adli incelemesini yaptı, uluslararası hukukta insanların ve grupların bir devletin meşruiyetini sorgulamasını yasaklayan böyle bir hakkın bulunmadığını savundu. “İsrail’in var olma hakkı” siyasi ifadesi, İsrail’in kuruluşunun meşruiyeti, İsrail devletinin apartheid doğası ve Filistinli mültecilerin geri dönüş hakkı hakkındaki tüm tartışmaları susturmak için çok uzun bir süredir bir silah olarak kullanıldı. ,” dedi CAGE o sırada. Temmuz ayında bir İngiliz Yüksek Mahkemesi adli incelemeye karşı karar verdi.
Bu hafta CAGE, Dugard ve Shlaim’in uzman ifadelerini yayınladı. Her ikisi de Birleşik Krallık hükümeti tarafından İsrail’in “var olma hakkı” konusunda öne sürülen hakim anlatıya meydan okudu. Tanıklıkları, İsrail Devleti’nin kuruluşunun kısa bir tarihini verdi ve hukuk ve ahlakta “var olma hakkı” iddiasının neden tartışmalı olduğunu açıkladı.
Shlaim, Williamson’ı anti-Siyonizm ve anti-Semitizmi alışkanlıkla bir araya getiren biri olarak tanımladı. Ayrıca eski eğitim bakanının bakanlık pozisyonunu İsrail’e ilişkin ifade özgürlüğünü kısıtlamak için kullandığını iddia etti. IHRA ve okulların bunu kabul etmeyi reddetmesi durumunda uygulanabilecek olası mali yaptırımlar hakkında yorum yapan Shlaim, “Bu, İsrail’in dostları tarafından desteklenen, oldukça tartışmalı ve bence itibarını sarsmış bir tanım. İki cümlelik tanım anlamsız. , ancak onu neyin antisemitizm oluşturabileceğine dair 11 ‘açıklayıcı örnek’ takip ediyor. 11 örnekten yedisi İsrail ile ilgili. Tanımın asıl amacı Yahudileri antisemitizme karşı korumak değil, İsrail’i meşru eleştirilere karşı korumaktır.”
Shlaim, Williamson’ın kötü şöhretli müdahalesine yanıt olarak Britanya’da birleşen 77 İsrailli akademisyenden biriydi. Ocak 2021’de İngiltere’deki rektör yardımcılarına ve akademik senatolara, üniversiteleri “yalnızca akademik özgürlüğe ve insan hakları mücadelesine değil, aynı zamanda mücadeleye de zararlı” olarak gördükleri IHRA belgesini benimsememeye çağıran bir mektup gönderdiler. antisemitizme karşı.”
OKUYUN: İsrail ordusu yerleşimcilerin Filistinlilerin evini ateşe vermesini izliyor
İsrail’in var olma hakkına meydan okuyan uzman ifadeleri, böyle bir iddianın uluslararası hukukta hiçbir dayanağı olmadığını savundu. Devletlerin hakları olduğu fikri tamamen reddedilir. Bu nokta genellikle şu şekilde dile getirilir: İnsanların var olma ve gelişen hayatlar yaşama hakkı vardır. Herhangi bir ulus-devletin varlığının ahlaki ve yasal gerekçesi, insan haklarını koruma ve savunma yeteneklerine ve kontrol ettikleri topraklarda yaşayan halkların, kültürlerin ve toplulukların çıkarlarına ve refahına hizmet etmelerine dayanır. Bir devlet, bu konuda yeterince uzun bir süre boyunca bu insanlara yeterince sahip olmadığında, kontrolü tehdit altına girer ve meşruiyetini kaybeder. Herhangi bir devletin raf ömrü, o devlet tarafından kontrol edilen topraklardaki insanların insan haklarını garanti edebildiği ölçüdedir.
Pek çok örnek olmasına rağmen, bu noktayı vurgulamak için sıklıkla alıntılanan klasik bir örnek Apartheid Güney Afrika’dır. Apartheid Güney Afrika’nın bir devlet olarak tanınmaması ve BM’den çıkarılması gerektiği iddiaları ortaya atıldı. Güney Afrika dünya organı üyeliğinden çıkarılmamış olmasına rağmen, Güney Afrika hükümetinin itimatnameleri kabul edilmedi ve Genel Kurul çalışmalarına katılma hakkı reddedildi. Gerçekte bu, birçok ülkenin, apartheid politikası nedeniyle Güney Afrika’nın artık bir devlet olarak var olma hakkına sahip olmadığına inandığı anlamına geliyordu. Güney Afrika, aynı topraklardaki siyah Güney Afrikalıların haklarını garanti altına almayı ve korumayı reddettiği için meşruiyetini kaybetti.
Apartheid Güney Afrika’sındaki düzenlemenin İsrail ile pek çok benzerliği var, bu nedenle her büyük insan hakları grubu İsrail’in apartheid suçunu işlediği sonucuna varmıştır. İşgalci devlet tarafından kontrol edilen -tarihi Filistin olarak da bilinen- topraklarda İsrail’in yedi milyon Yahudi nüfusu tam hak ve ayrıcalıklara sahipken, bölgelerin Yahudi olmayan yedi milyon nüfusu yaşadıkları yere bağlı olarak bir tür ayrımcılığa maruz kalıyor. Örneğin, İsrail’in Filistin vatandaşlarının yüzde yirmisi, işgal altındaki Batı Şeria, Kudüs ve Gazze’deki beş milyon Filistinliden daha az ayrımcılığa maruz kalıyor. Ayrıca, dünyadaki her Yahudi’ye “geri dönüş hakkı” verilirken geri dönüş hakları reddedilen altı milyon Filistinli mülteciyi de unutmamak gerekir.
Uzman ifadelerine geri dönen Dugard ve Shlaim, İsrail’in “var olma hakkı”nı reddederek, böyle bir hakkın uluslararası hukukta hiçbir dayanağı olmadığı için kullanılamayacağını açıkladı. Dugard’a göre, bir devletin uluslararası hukukta yer alan hakları, toprak bütünlüğü hakkıdır; siyasi bağımsızlık ve başka bir devlet tarafından zorla saldırıya uğramamak. Bu nedenle, İsrail’in tanımlanmış sınırları olmadığı ve ayrıca Filistin Devleti’ne zorla saldırıp işgal ettiği ve ayrıca apartheid devletinin uluslararası kabul görmüş sınırlarının ötesindeki toprakları ilhak etmeye devam ettiği göz önüne alındığında, İsrail’in bu haklardan yararlanmasına neden izin verilmesi gerektiği açık değildir. .
İsrail’in “var olma hakkını” reddeden diğer argümanlar, bir devletin bazı devletler tarafından devlet olarak tanınıp diğerleri tarafından tanınmaması gerçeğiyle kanıtlanmıştır. Sonuç olarak, onu tanıyan ülkeler için bir devlettir, tanımayan devletler için değildir. Örneğin Filistin, 138 ülke tarafından devlet olarak tanınmaktadır ki bu, Kosova’nın 100 devlet tarafından tanınmasından daha fazladır.
İsrail’in başkalarından “var olma hakkını” tanımasını talep etmesine belki de en güçlü itiraz, ülkenin kuruluşu sırasında kendisi hakkında ileri sürdüğü iddialardır. İsrail’in bağımsızlık ilanı, Balfour Deklarasyonu, Milletler Cemiyeti’nin Mandası ve Genel Kurul’un Bölünme Kararı’na dayanıyordu. Bu iddiaların her birine 1948’den beri yasal gerekçelerle itiraz edildi. Örneğin 1917 Balfour Deklarasyonu, Yahudi halkının Filistin’de bir devlet kurma hakkını tanımıyordu. Basitçe, İngiliz hükümetinin “Filistin’de Yahudi halkı için bir yuva kurulmasına olumlu baktığını”, ancak bunun “Filistin’deki Yahudi olmayan mevcut toplulukların medeni ve dini haklarına” halel getirmeyeceğini belirtti. Deklarasyonun açık ve bariz amacı, İsrail’in onun yerine yeni bir devlet kurmak için yaptığı gibi Filistin’i silmek değil, “Filistin’de” Yahudi halkı için bir “yuva” yaratmaktı.
İngiliz Filistin Mandası ve BM Bölme Planı ile benzer çekişmeler var. Manda, Balfour Deklarasyonu’nun hükümlerini içermesine rağmen, bir Yahudi Devleti için herhangi bir hüküm içermiyordu. Bölünme planına gelince, Filistinliler 181 sayılı Kararı haksız olduğu gerekçesiyle reddettiler: Filistin nüfusunun yüzde 33’ünü oluşturan Yahudi cemaatine toprağın yüzde 57’sini ve tarım arazisinin yüzde 84’ünü verdi.
Uzman ifadelerindeki mesaj, yalnızca İngiliz hükümetinin İsrail’in “var olma hakkı” tartışmasını bastırmasının akıl almaz, tarih dışı ve düşünce özgürlüğüne yönelik bir saldırı olduğu gerçeğine indirgenebilir. Filistin’in var olma hakkı hakkında benzer bir tartışma olmadan “var olma hakkı”.
OKUYUN: İsrail ordusu yerleşimcilerin Filistinlilerin evini ateşe vermesini izliyor
Bu yazıda ifade edilen görüşler yazara aittir ve Middle East Monitor’ün yayın politikasını yansıtmayabilir.
KategorilerAfrikaMakaleAvrupa ve RusyaUluslararası KuruluşlarİsrailKosovaOrta DoğuGörüşFilistinGüney AfrikaUKUN Yorumları Göster
Yukarıdaki makalede aksi belirtilmedikçe, Middle East Monitor’ün bu çalışması Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 Uluslararası Lisansı altında lisanslanmıştır. Görüntü(ler) bizim hakkımızı taşıyorsa, bu lisans onlar için de geçerlidir. Bu ne anlama gelir? Diğer izinler için lütfen bizimle iletişime geçin.
Bu sayfada bir hata mı gördünüz? Bilmemize izin ver
Bu site reCAPTCHA tarafından korunmaktadır ve Google Gizlilik Politikası ile Hizmet Şartları geçerlidir.
