İsrail genelinde yüzbinlerce insan hükümet karşıtı protestolara katıldıkça, bu hareketin Filistin’deki İsrail askeri işgaline ve apartheid’a karşı daha geniş mücadeleyi nasıl etkileyeceğine veya muhtemelen bu mücadeleyle nasıl birleşeceğine dair sorular ortaya çıkmaya başladı.
Filistin yanlısı medya kuruluşları, Mark Ruffalo gibi Hollywood ünlülerinin “(İsrail Başbakanı Benjamin) Netanyahu’nun yeni aşırı sağcı hükümetine yaptırım uygulanması” gerektiği yönündeki açıklamalarıyla ilgili haberleri bariz bir heyecanla paylaştı.
Mevcut tartışmaların ve kitlesel protestoların merkezinde yer alan Netanyahu, kendisini İtalyan hükümetiyle üç günlük bir ziyaret için 9 Mart’ta Roma’ya götürecek uçuş için tek bir pilot bulmakta zorlandı. İsrail liderinin İtalya’daki karşılaması da aynı derecede soğuktu. İtalyan çevirmen Olga Dalia Padoa’nın, Netanyahu’nun 9 Mart’ta Roma’daki bir sinagogda yapılması planlanan konuşmasını yorumlamayı reddettiği bildirildi.
Netanyahu’nun aşırı sağcı hükümetine karşı ayaklanmayı, İsrail’in ‘Orta Doğu’daki tek demokrasi’ olduğu varsayılan gerçek demokrasiye yönelik düzmece iddiasını ifşa etmek için stratejik olarak kullanma ihtiyacı takdir edilebilir. Bununla birlikte, Netanyahu iktidara gelmeden on yıllardır var olan İsrail’in doğası gereği ırkçı kurumlarını onaylamamak için de aynı derecede dikkatli olunmalıdır.
İsrail Başbakanı yıllardır yolsuzluk davalarına karıştı. Popülerliğini korumasına rağmen Netanyahu, şiddetli çekişmeli üç seçimin ardından Haziran 2021’de İsrail siyasetinin dümenindeki konumunu kaybetti. Yine de 29 Aralık 2022’de, bu sefer Aryeh Deri, Bezalel Smotrich ve Itamar Ben-Gvir gibi – İsrail’in kendi tanımına göre bile – daha da yozlaşmış karakterlerle geri döndü ve son ikisi şu anda maliye ve ulusal güvenlik bakanı olarak görev yapıyor. , sırasıyla.
Bu karakterlerin her birinin koalisyona katılmak için farklı bir nedeni vardı. Smotrich ve Ben Gvir’in gündemi, yasadışı Batı Şeria yerleşimlerinin ilhakından devlete ‘sadakatsiz’ olduğu düşünülen Arap politikacıların sınır dışı edilmesine kadar uzanıyordu.
Netanyahu, sağcı bir ideolog olsa da, kişisel hırslarla daha çok ilgileniyor: kendisini ve ailesini yasal sorunlardan korurken gücü mümkün olduğu kadar uzun süre korumak. O sadece hapishaneden uzak durmak istiyor. Bunu yapmak için, Huwara, Nablus, Cenin ve başka yerlerde olduğu gibi, işgal altındaki Batı Şeria’da Filistinlilere karşı ordu ve yerleşimci şiddetini serbest bırakmak için serbest bırakılan müttefiklerinin tehlikeli taleplerini de karşılaması gerekiyor.
Ancak Netanyahu’nun son yılların en istikrarlı hükümeti, Filistin kasabalarını haritadan “silmekten” daha büyük hedeflere sahip. İsrail toplumunu dönüştürmelerine izin verecek yargı sistemini değiştirmek istiyorlar. Reform, İsrail Yüksek Mahkemesinin adli inceleme yapma yetkisini sınırlayarak hükümete adli atamalar üzerinde kontrol sağlayacak.
OKUYUN: Yargı revizyonu devam ediyor, muhalefet darbe düzenliyor
İsrail’deki protestoların İsrail işgali ve apartheid ile çok az ilgisi var ve Filistin haklarıyla neredeyse hiç ilgilenmiyor. Onlara eski Başbakan Ehud Barak, eski bakan Tzipi Livni ve eski başbakan ve muhalefet lideri Yair Lapid gibi birçok eski İsrailli lider liderlik ediyor. Naftali Bennett-Yair Lapid’in Haziran 2021 ile Aralık 2022 arasındaki iktidar dönemi boyunca Batı Şeria’da yüzlerce Filistinli öldürüldü. 2022, BM Ortadoğu Barış Süreci Özel Koordinatörü Tor Wennesland tarafından Batı Şeria’da 2005’ten bu yana “en ölümcül” yıl olarak tanımlandı. Bu süre zarfında, Gazze rutin olarak bombalanırken yasadışı Yahudi yerleşim birimleri hızla genişledi.
Yine de Bennett-Lapid hükümeti, Filistin’deki kanlı ve yasadışı eylemleri nedeniyle İsrail toplumundan çok az tepki aldı. İşgal Altındaki Filistin’deki hükümet eylemlerinin çoğunu onaylayan İsrail Yüksek Mahkemesi de, uluslararası hukuka göre yasadışı olan apartheid’i onaylayan ve Yahudi kolonilerinin sözde yasallığını onaylayan protestolarla çok az karşılaştı veya hiç karşılaşmadı. Yüksek Mahkeme’nin onay damgası, İsrail’in Ulus-Devlet Yasası’nı kabul etmesi, kendisini münhasıran bir Yahudi devleti olarak tanımlaması ve böylece Ürdün ile aynı toprak kütlesini paylaşan Arap Müslüman ve Hristiyan nüfusun tamamını atması üzerine de verildi. Nehir ve Akdeniz.
İsrail yargı sistemi nadiren Filistinlilerin tarafını tutuyordu ve ara sıra küçük ‘zaferler’ kaydedildiğinde, bunlar genel gerçeği neredeyse hiç değiştirmiyordu. İsrail’in adaletsizliklerine karşı ülkenin kendi ‘adalet sistemini’ kullanarak mücadele etmeye çalışanların çaresizliği anlaşılsa da, bu tür bir dil, İsrail’in devam eden protestolarının Filistinliler için ne anlama geldiği konusunda kafa karışıklığına katkıda bulundu.
Aslında bu, İsraillilerin çok sayıda sokaklara döküldüğü ilk sefer değil. Ağustos 2011’de İsrail, bazılarının İsrail’in kendi ‘Arap Baharı’ olarak adlandırdığı şeyi yaşadı. Ancak bu da, eşitlik, adalet ve insan hakları için paralel bir mücadeleyle nadiren örtüşen, açıkça tanımlanmış ideolojik sınırlar ve siyasi çıkarlar içindeki bir sınıf mücadelesiydi.
Dünyadaki pek çok toplumda ikili sosyo-ekonomik mücadeleler mevcuttur ve bunların birbirine karışması emsalsiz değildir. Ancak İsrail söz konusu olduğunda, bu tür bir kafa karışıklığı tehlikeli olabilir çünkü İsrail protestolarının sonucu, ister başarılı ister başarısız olsun, temelsiz bir iyimserliği teşvik edebilir veya Filistin’in özgürlüğü için savaşanların moralini bozabilir.
GÖRÜŞ: Siyonist devlet ve Siyonist militanlık
Uluslararası hukukun katı ihlalleri, keyfi tutuklamalar, yargısız infazlar ve Filistinlilere karşı uygulanan günlük şiddet, çoğunlukla İsrail’in yasal çerçevesi içinde gerçekleşiyor. Tüm bu eylemler, ülkenin Yüksek Mahkemesi de dahil olmak üzere İsrail mahkemeleri tarafından tamamen onaylanmıştır. Bu, Netanyahu yargı sistemini hegemonya altına alamasa bile, Filistinli sivillerin ev yıkımlarını, yasadışı arazi gasplarını ve yerleşim yerlerinin inşasını onaylama rutinini yürütecek olan askeri mahkemelerde yargılanmaya devam edecekleri anlamına geliyor.
Sürmekte olan protestolarla doğru bir şekilde ilgilenmek, Tel Aviv’in İsrail’in bir hukuk ve düzen ülkesi olduğu ve Filistin’deki tüm eylemlerin ve şiddetin ne kadar kanlı ve yıkıcı olursa olsun tamamen haklı olduğu yanılsamasını sürdürmek için yargı sistemini nasıl kullandığını daha fazla ifşa etmektir. ülkenin yasal çerçevesine göre.
Evet, İsrail’e yaptırım uygulanmalı, Netanyahu’nun yargıyı işbirliğine sokma girişimi nedeniyle değil, apartheid sistemi ve askeri işgal rejimi uluslararası hukuku tamamen hiçe saydığı ve tamamen ihlal ettiği için. İsrailliler beğensin ya da beğenmesin, işgal altındaki ve ezilen bir ulus için önemli olan tek yasa uluslararası hukuktur.
Bu yazıda ifade edilen görüşler yazara aittir ve Middle East Monitor’ün yayın politikasını yansıtmayabilir.
KategorilerMakaleİsrailOrta DoğuGörüşVideolar ve Fotoğraf Hikayeler Yorumları Göster
Yukarıdaki makalede aksi belirtilmedikçe, Middle East Monitor’ün bu çalışması Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 Uluslararası Lisansı altında lisanslanmıştır. Görüntü(ler) bizim hakkımızı taşıyorsa, bu lisans onlar için de geçerlidir. Bu ne anlama gelir? Diğer izinler için lütfen bizimle iletişime geçin.
Bu sayfada bir hata mı gördünüz? Bilmemize izin ver
Bu site reCAPTCHA tarafından korunmaktadır ve Google Gizlilik Politikası ile Hizmet Şartları geçerlidir.
